در این تحقیق کیفیت خمیرکاغذهای OCC جمع آوری شده توسط شرکت های مختلف در مقایسه با خمیرکاغذ NSSC شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران و نیز تاثیر اختلاط خمیرکاغذ OCC در اختلاط با خمیرکاغذ NSSC مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه تاثیر پالایش بر ویژگی های مقاومتی کاغذهای لایه کنگره ای (فلوتینگ) ساخته شده از خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC و همچنین اختلاط خمیرکاغذ  OCCبا خمیرکاغذ NSSC ارزیابی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که خمیرکاغذ NSSC در مقایسه با خمیرکاغذ OCC از کلاسه بندی الیاف بهتر و ویژگی های مقاومتی بیشتری برخوردار بود. همچنین کیفیت خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC تهیه شده از شرکت های تولیدکننده به دلیل گوناگون بودن مواد اولیه و فرایند تولید، متفاوت بوده و این موضوع باعث ایجاد نوسان های کیفی در فرآورده نهائی خواهد شد. پالایش خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC، منجر به افزایش ویژگی های مکانیکی کاغذ شد. همچنین نتایج حاصل از ورقه های دست ساز آزمایشگاهی و نیز مقایسه کاغذهای لایه کنگره ای تهیه شده با درصدهای مختلف خمیرهای کاغذ بازیافتی نشان می دهد که در نتیجه مصرف خمیرهای بازیافتی OCC، بیشتر مقاومت های مکانیکی کاغذ کاهش یافته و تنها مقاومت به پارگی کمی افزایش یافت اما اختلاف معنی دار بین مقادیر مقاومت ها دیده نشد. به طور کلی نتایج به دست آمده نشان داد که با احداث یک واحد مستقل تهیه خمیرکاغذ بازیافتی OCC در کارخانه صنایع چوب و کاغذ مازندران و یا تکمیل و تجهیز سامانه آماده سازی و پالایش مناسب خمیرهای کاغذ بازیافتی می توان ضمن تولید کاغذ لایه کنگره ای با کیفیت یکنواخت و بهینه، نسبت به افزایش مصرف خمیرهای کاغذ بازیافتی OCC اقدام نمود.

استفاده از مواد افزودنی مقاومت خشک راهکاری پایدار در بهبود ویژگی های کاغذهای بازیافتی محسوب شده و کاربرد مواد مبتنی بر زیست توده از جنبه های مختلف فنی و زیست محیطی در این زمینه رو به گسترش و حائز برتری است. در راستای بهبود ویژگی های مواد، سلولز و کایتوزان به عنوان فراوان ترین بیوپلیمرهای واجد پتانسیل مزبور، بصورت طبیعی و فراوری شده مورد توجه روزافزون پژوهش ها قراردارند. نتایج بررسی تاثیر منفرد و توام بیوپلیمرهای کایتوزان و نانوالیاف سلولزی بر ویژگی های خمیرکاغذ و کاغذ بازیافتی نشان داد که بهبود تمامی ویژگی های مقاومتی و دانسیته کاغذ، آبگیری و ماندگاری خمیرکاغذ به هنگام شکل گیری و کاهش اتلاف مواد در مقایسه با تیمار شاهد قابل دستیابی است. کاربرد منفرد کایتوزان بهبود معنی دار تمامی ویژگی های مقاومتی و دانسیته کاغذ، ماندگاری خمیرکاغذ به هنگام شکل گیری و کاهش اتلاف مواد را ایجاد نمود. آبگیری از دوغاب خمیرکاغذ نیز با حضور کایتوزان بهبود چشمگیر و معنی داری یافته که البته با افزایش کاربرد، از میزان بهبود حاصله کاسته  شد. بهبودهای ایجادشده به ماهیت پلیمری، شباهت ساختاری و قابلیت بالای پیوندیابی کایتوزان با الیاف سلولزی تعمیم می یابد. نانوالیاف سلولزی نیز بصورت کاربرد منفرد منجر به افزایش ماندگاری خمیرکاغذ، دانسیته، شاخص های کشش و ترکیدن کاغذ، کاهش درجه روانی و اتلاف مواد از خمیرکاغذ و نیز افت شاخص پارگی  گردید. ماهیت آنیونی، سطح ویژه بالا و واجد پتانسیل پیوندهای هیدروژنی سبب این نتایج گزارش گردید. کاربرد نانوالیاف سلولزی پس از کایتوزان به خمیرکاغذ به عنوان سامانه مرکب در پایانه تر کاغذسازی، نه تنها تاثیر افزایشی در شاخص های مقاومتی و دانسیته (به استثنای (NFC %15.2 کاغذ بازیافتی نداشته، کاهش مقاومت ها را نیز در برخی موارد سبب گردیده است. در حالت مرکب، ویژگی های خمیرکاغذ در مقایسه با کاربرد منفرد کایتوزان دچار نوسان بوده، لیکن نسبت به کاربرد منفرد نانوالیاف سلولزی حائز برتری بوده است.

در این تحقیق پس از تفکیک سازی خمیرکاغذ OCC و ساخت کاغذ دست ساز، مقاومت کاغذهای تهیه شده با خمیرکاغذ OCC اولیه به دو شکل پالایش شده و پالایش نشده با یکدیگر مقایسه شد. به این منظور خمیرکاغذ OCC اولیه توسط غربال تحت فشار به دو بخش الیاف بلند و کوتاه تفکیک شد. سپس بخش الیاف بلند و خمیرکاغذ OCC اولیه به طور جداگانه توسط کوبنده آزمایشگاهی پالایش شدند. در مرحله بعد بخش الیاف بلند با بخش الیاف کوتاه مجددا ترکیب شد و ویژگی های مقاومتی کاغذ ترکیب شده با خمیرکاغذ اولیه (پالایش شده و پالایش نشده) و خمیرکاغذهای تفکیک شده مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که ویژگی های مقاومتی خمیرکاغذ OCC اولیه پالایش شده در مقایسه با خمیرکاغذ ترکیب شده بهتر بودند. همچنین شاخص مقاومت به پاره شدن بخش الیاف بلند از سایر بخش ها بیشتر بود. شاخص مقاومت به کشش، ترکیدن و شاخص SCT بخش الیاف بلند پالایش شده از سایر کاغذها بیشتر بود. مقاومت به له شدن در حالت حلقه و پیوند اسکات کاغذ حاصل از خمیرکاغذ OCC اولیه پالایش شده نیز در مقایسه با بقیه کاغذها بیشتر بود. به طورکلی از نتایج این تحقیق مشخص شد که فرایند ترکیب مجدد، روش مناسبی جهت ارتقای کیفیت خمیرکاغذ OCC نمی باشد، ولی پالایش آن سبب بهبود برخی خواص کاغذ می گردد.

هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر pH در عملکرد آنزیم سلولاز بر خواص آبگیری و مقاومتی خمیر کاغذ OCC می باشد. خمیرکاغذ بازیافتی OCC با درصد خشکی 4 درصد، در شرایط ثابت درجه حرارت 50 درجه سانتیگراد، مدت زمان 1 ساعت، و محدوده pH اسیدی (5/4-4) و قلیایی (5/8-8) با آنزیم سلولاز در سه سطح 1/0، 3/0، 5/0 درصد( بر اساس وزن خشک خمیر کاغذ) پیش تیمار شدند. نتایج نشان داد پیش تیمار آنزیمی سلولاز موجب افزایش درجه روانی خمیرکاغذ در مقایسه با نمونه شاهد گردید، همچنین در pH اسیدی به طور نسبی افزایش بیشتر درجه روانی پس از تیمار با آنزیم سلولاز مشاهده شد، اما با افزایش غلظت آنزیم، درجه روانی خمیرکاغذ کاهش یافت. در 5/4-4: pH بیشترین درجه روانی در سطح 1/0 درصد و در 5/8-8: pH در سطح 3/0 درصد می باشد. همچنین، کاغذها از نظر ویژگی مقاومتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، با افزایش مصرف آنزیم سلولاز، شاخص های مقاومت به کشش و مقاومت به ترکیدن، افزایش یافته اند، به طوریکه در pH های قلیایی تأثیر آنزیم سلولاز بر افزایش این مقاومت ها بیشتر از pH اسیدی بوده است. شاخص مقاومت به پارگی خمیرکاغذ OCC، فقط در مقادیر کم مصرف آنزیم سلولاز و در pH اسیدی، افزایش مقاومت مشاهده شد ولی با افزایش مصرف آنزیم کاهش مقاومت به پارگی دیده شد، همچنین برای مقاومت به لهیدگی، روند مشخصی در خصوص مقدار مصرف آنزیم و pH بر عملکرد آنزیم مشاهده نگردید.

تیمار های آنزیمی اثرات متفاوتی بر انواع خمیر های کاغذ دارند. در این تحقیق تاثیر تیمار آنزیمی سلولاز بر قابلیت آبگیری و ویژگی های مقاومتی چهار نوع خمیرکاغذ بکر و بازیافتی بررسی گردید. خمیر کاغذ های بکر شامل خمیرکاغذ شیمیایی-مکانیکی (CMP) و خمیرکاغذ کرافت رنگ بری شده وارداتی (BKP) و خمیرکاغذهای بازیافتی شامل خمیرکاغذ کارتن کنگره ای کهنه (OCC) و خمیر کاغذ های جوهر زدایی شده (DIP) بوده که هر دو نوع خمیرکاغذ بازیافتی از کارخانه های داخلی تهیه گردید. برای تیمار آنزیمی خمیرکاغذها، مقدار خشکی خمیرکاغذ 10 درصد، مقدار مصرف آنزیم سلولاز 5/0 درصد وزن خشک خمیرکاغذ، دمای واکنش 50 درجه سانتی گراد، مدت واکنش 60 دقیقه و pH واکنش 5/5 تا 5/6 تنظیم شد. از تمامی خمیرکاغذها قبل از تیمار آنزیمی، کلاسه بندی الیاف انجام و پراکنش ابعادی الیاف و نرمه های موجود در انواع خمیرکاغذ ها مشخص گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر آنزیم سلولاز بر خمیر کاغذهای شیمیایی و خمیر کاغذ های با لیگنین کمتر، بیشتر از خمیرهای نیمه شیمیایی با لیگنین بیشتر است. تیمار آنزیمی سلولاز باعث افزایش ویژگی های مقاومتی خمیر کاغذ های با سلولز بیشتر و بهبود قابلیت آبگیری خمیرکاغذ های با نرمه های الیاف بیشتر مانند خمیر کاغذهای CMP و OCC شده است.

ویژگی های مقاومتی خمیرکاغذ به دست آمده از کارتن های کنگره ای کهنه (OCC) در اثر عمل بازیافت کاهش می یابد. بنابراین در این مقاله، بهبود ویژگی های خمیرکاغذ OCC از طریق تیمار پالایش و نیز استفاده از نشاسته کاتیونی و خمیر الیاف بلند وارداتی بررسی گردید. علاوه بر تاثیر مستقل هر یک از این متغیرها، اثر ترکیب پالایش و نشاسته، پالایش و خمیر الیاف بلند و نشاسته و خمیر الیاف بلند نیز ارزیابی گردید. از نشاسته کاتیونی در 3 سطح (0.5، 1 و 1.5) درصد و خمیر الیاف بلند در 3 سطح (5، 10 و 15) درصد به صورت اختلاط با خمیر پالایش نشده و پالایش شده استفاده شد. نتایج نشان داد که تیمارهای پالایش، نشاسته کاتیونی، خمیر الیاف بلند و ترکیب نشاسته و خمیر الیاف بلند به طور معنی داری باعث بهبود ویژگی های مقاومتی خمیر OCC شدند. بالاترین مقاومت ها از ترکیب 1 درصد نشاسته کاتیونی و 15 درصد خمیر الیاف بلند به دست آمد که در مقایسه با نمونه شاهد، حدود 40 درصد افزایش در شاخص مقاومت به ترکیدن، 40 درصد افزایش در مقاومت به کشش، 30 درصد افزایش در مقاومت به پاره شدن را به همراه داشت. مقاومت به عبور هوا، در تیماری که از 1.5 درصد نشاسته در خمیر پالایش شده استفاده گردید، 45 درصد در مقایسه با شاهد افزایش در برداشت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تیمار ترکیبی پالایش، نشاسته و خمیر الیاف بلند، از نظر بهبود ویژگی های خمیرکاغذ OCC، تیمار بهینه ای است، اما بسته به کیفیت و نیازمندی مورد نیاز، می توان از تیمار پالایش با و یا بدون استفاده از درجه های مختلف نشاسته کاتیونی و خمیر الیاف بلند، برای بهبود ویژگی های خمیر OCC استفاده کرد.

مواد چسبناک ازچالش های مهم در کارخانه های بازیافت کاغذ هستند. این مواد مضر با رسوب بر روی اجزای ماشین کاغذ موجب پارگی کاغذ و همچنین کاهش کیفیت محصول نهایی می شوند. از این رو کنترل این مواد و کاهش اثرات مخرب آن ضروری است. استفاده از پلیمرهای کاتیونی به عنوان عامل تثبیت کننده از روش های موثر کنترل این مواد شناخته می-شوند. لذا در این پژوهش کنترل مواد چسبناک خمیرکاغذ OCCبا استفاده از یک پلیمرکاتیونی تجاری به نام GL در سه سطح 4/0، 8/0 و 2/1 درصد و بر اساس وزن خشک خمیرکاغذ در دو دامنه pH 4 و 7 بررسی شده است. برای ارزیابی کارایی این ترکیب مواد چسبناک ماکرو، مواد چسبناک میکرو، مواد محلول و کلوییدی، میزان کدورت و زمان آبگیری اندازه گیری و با مقادیر نمونه های شاهد مقایسه شدند. نتایج نشان دادند که پلیمرکاتیونی GL در سطح 4/0 و 8/0درصد در هر دوpH 4 و 7 به دلیل دلمه شدن و تثبیت مواد چسبناک بر روی الیاف، سبب کاهش میزان مواد چسبناک ماکرو، میکرو و محلول و کلوییدی و میزان کدورت شد درحالیکه زمان آبگیری بهبود یافت. هرچند، پلیمر کاتیونی GL در مقدار 2/1 درصد عملکرد موثری در کنترل مواد چسبناک از خود نشان نداد. به طورکلی می توان نتیجه گرفت در صورت مصرف پلیمر کاتیونی GL در دوز و pH مناسب می توان از آن به طور موثری در کنترل مواد چسبناک حاصل از فراوری خمیرکاغذ OCC استفاده کرد.

این تحقیق برای ارزیابی پتانسیل آنزیم سلولاز در بهبود ویژگی های فیزیکی و قابلیت زه کش خمیرکاغذ OCC انجام شد. خمیرکاغذ OCC با درصد خشکی 10 درصد، تحت شرایط ثابت درجه حرارت 50oC ، مدت زمان 60 دقیقه، و محدوده 4.5-5.5 PH در سطوح مختلف 0.05، 0.1، 0.2، 0.3 و 0.5 درصد (بر اساس وزن خشک خمیرکاغذ) با آنزیم سلولاز پیش تیمار شد. همچنین، خمیرکاغذهای OCC در زمان های مختلف 30، 90، 120، و 150 دقیقه در غلظت ثابت سلولاز (0.3 درصد) به طور مجزا پیش تیمار آنزیمی شدند. در ادامه، خمیرکاغذهای پیش تیمار شده با آنزیم، در دور ثابت 2000 پالایش مکانیکی شدند. نتایج نشان داد پیش تیمار آنزیمی بدون اعمال پالایش موجب افزایش درجه روانی خمیرکاغذ به میزان حدود 22 درصد در مقایسه با نمونه شاهد (خمیرکاغذ تیمار نشده با درجه روانی470 ml, CSF ) شد. استفاده از 0.3 و 0.5 درصد به طور مشترک بیشترین درجه روانی (600 ml, CSF) را نتیجه داد. با افزایش مصرف آنزیم سلولاز از 0.05 درصد به 0.3 درصد، کاغذهای با ضخامت کمتر و دانسیته بیشتر حاصل آمد و در مصرف بیشتر (0.5 درصد) دانسیته کاغذ کاهش یافت. در خمیرکاغذ OCC پالایش نشده، استفاده از زمان کوتاه تر تیمار آنزیمی (30 تا 60 دقیقه)، خمیرکاغذهای با دانسیته و مقاومت به عبور هوای بیشتری را نتیجه داد. حداکثر درجه روانی خمیرکاغذ (645 ml, CSF) در مدت زمان 90 دقیقه به دست آمد. افزایش مصرف آنزیم همراه با پالایش، موجب بهبود درجه روانی خمیرکاغذ شد و بهترین سطح مصرف آنزیم در محدوده 0.1-0.05 درصد پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: در تولید خمیرکاغذ از موادی مانند هیپوکلریت سدیم، دی اکسید کلر، ازن، پروکسید هیدروژن و ... در فرایند رنگبری استفاده می­شود. بعلاوه، از مواد ذکرشده می توان به عنوان مواد اکسیدکننده و افزایش بار سطحی الیاف استفاده کرد که با حضور بر روی سطح الیاف در کاغذ نهایی می­تواند به مقاومت تر کاغذ کمک کند. ازاین رو، این تحقیق برای بررسی اثر اکسیداسیون الیاف با دو ماده پروکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم بر ویژگی های خمیرکاغذهای NSSC و OCC به ترتیب به عنوان خمیرکاغذهای بکر و بازیافتی انجام شد.مواد و روش ها: خمیرکاغذهای مورد نیاز این تحقیق، خمیرکاغذ NSSC به صورت رنگبری نشده و خمیرکاغذ OCC از کارخانه چوب و کاغذ مازندران تهیه گردید و درصد خشکی، درجه روانی اولیه و روشنی خمیرکاغذها اندازه­گیری شد. همچنین، مواد شیمیایی مورد نیاز همگی از درجه صنعتی استفاده شدند که پروکسید هیدروژن (به صورت مایع 52 درصد) از شرکت کلر پارس تبریز و هیپوکلریت سدیم (به صورت مایع 4/16 درصد) از شرکت کلران سمنان و سیلیکات سدیم از شرکت باوند شیمی قزوین، کاستیک (سود مایع) با درصد خلوص 47 برای رنگبری با پروکسید از پتروشیمی اروند آبادان و سود پرک­ (سود جامد) با درصد خلوص 90 برای رنگبری با هیپوکلریت از کلران پارس سمنان تهیه گردید. برای کنترل اثرهای تخریبی فلزات انتقالی، تمام خمیرکاغذها قبل از رنگبری، با 2/0% DTPA، در شرایط 2 درصد خشکی، زمان 30 دقیقه، دمای 90 درجه سلسیوس و 5/5-5pH=  تیمار شدند. در پایان این مرحله، خمیرکاغذها با آب مقطر به طور کامل شستشو داده شده و برای مراحل بعدی مورد استفاده قرار گرفتند. برای اکسیداسیون هر دو نوع خمیرکاغذ با پروکسید هیدروژن از نسبت های 3،4 و 5 درصد و هیپوکلریت سدیم برای اکسیداسیون خمیرکاغذ NSSC از نسبت های ذکرشده (مشابه پروکسید) و برای خمیرکاغذ OCC از نسبت های 0،5، 1 و 1، 5 درصد هیپوکلریت استفاده شد. سپس ویژگی های ساختاری الیاف مانند درجه روانی، عدد کاپا، قابلیت نگهداری آب، گرانروی و گروه های کربوکسیل بررسی و در پایان خمیرکاغذها به وسیله طیف سنجی FT-I.R ارزیابی شدند.نتایج: نتایج نشان داد با افزایش میزان مصرف هیپوکلریت، در خمیرکاغذ NSSC اکسید­شده درجه روانی افزایش یافته ولی در خمیرکاغذ OCC اکسید­شده روند درجه روانی کاهشی است. این موضوع در مورد استفاده از پروکسید حالت عکس را نشان می­دهد. همچنین، اکسیداسیون خمیرکاغذ توسط هیپوکلریت سدیم نسبت به پروکسید، باعث خروج مقدار لیگنین بیشتری شده است و از این نظر، اثرپذیری خمیرکاغذ OCC در مقایسه با خمیرکاغذ NSSC بیشتر بوده است. میزان نگهداری آب در الیاف خمیرکاغذ در تیمارهای خمیرکاغذ NSSC نسبت به خمیرکاغذ شاهد روند افزایشی داشته است و در مورد تیمارهای OCC نسبت به تیمار شاهد آن تغییر معنی­دار نداشته و تنها در یک مورد (OC-Na1) کاهش معنی­دار داشته است. با افزایش مصرف پروکسید در فرایند اکسیداسیون هر دو نوع خمیرکاغذ NSSC و OCC، با وجود افزایش میزان گرانروی، بین سطوح مختلف مصرف اختلاف معنی­داری وجود ندارد. بعلاوه، با افزایش سطح مصرف هیپوکلریت، روند افزایش معنی دار بین گرانروی خمیرکاغذهای ذکرشده مشاهده می شود. مقدار گروه های کربوکسیل خمیرکاغذهای تیمار شده با پروکسید در هر دو نوع خمیرکاغذ NSSC و OCC نسبت به نمونه شاهد افزایش یافت. اثرگذاری هیپوکلریت در مقایسه با پروکسید در ایجاد گروه های کربوکسیل در هر دو نوع خمیرکاغذ بیشتر بوده است. ارزیابی طیف سنجی FT-IR هم نشان می دهد که عملیات اکسیداسیون با پروکسید و هیپوکلریت باعث افزایش گروه های کربوکسیل بر روی هر دو نوع خمیرکاغذ نسبت به نمونه های شاهد شده است.نتیجه گیری: اثرگذاری هیپوکلریت در مقایسه با پروکسید در ایجاد گروه های کربوکسیل در هر دو نوع خمیر بیشتر بوده است، به طوری که به نظر می رسد افزایش گروه های کربوکسیل روی زنجیره سلولزی توسط پروکسید بیشتر بر روی C6 و توسط هیپوکلریت بیشتر بر روی C2 و C3 رخ داده است. عملیات اکسیداسیون با افزایش گروه های کربوکسیل و به دلیل ایجاد وزن مولکولی بالاتر باعث افزایش گرانروی خمیرکاغذها می­شود. بعلاوه، افزایش گروه های کربوکسیل به دلیل فعالیت شیمیایی بالاتر، قادر به جذب آب بالاتر و WRV بالاتر می باشد.

در این پژوهش، اصلاح آنزیمی خمیرکاغذ کارتن کنگره ای کهنه (OCC) با آنزیم آمیلاز استخراج شده از Bacillus sp. مورد ارزیابی قرار گرفت. آنزیم آمیلاز در سطوح مختلف 05/0، 1/0، 2/0و 3/0 درصد (بر اساس وزن خشک خمیرکاغذ بازیافتی) تحت شرایط ثابت درصد خشکی 10 درصد، درجه حرارت ° C50، مدت زمان 1ساعت و محدوده 7-9/6 pH به خمیرکاغذ OCC افزوده شد. برای خنثی سازی آنزیم باقی مانده از 05/0 درصد پروکسید هیدروژن (براساس وزن خشک خمیرکاغذ) استفاده شد. پالایش خمیرکاغذ OCC پیش تیمار شده با سطوح مختلف آمیلاز در دور ثابت2000 انجام شد. ویژگی های آب گیری و فیزیکی خمیرکاغذ OCC پیش تیمار شده در دو شرایط پالایش شده و پالایش نشده در مقایسه با خمیرکاغذ شاهد (خمیرکاغذ تیمار نشده با آنزیم) ارزیابی شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که پیش تیمار آنزیمی با آمیلاز موجب بهبود درجه ی روانی خمیرکاغذ به میزان 22-11 درصد نسبت به خمیرکاغذ شاهد شد. بیشترین درجه ی روانی با استفاده از 2/0 درصد آمیلاز (ml, CSF 600) به دست آمده است. پالایش خمیرکاغذهای پیش تیمار شده با آمیلاز و نمونه شاهد موجب کاهش درجه ی روانی خمیرکاغذ شد اما با افزایش مصرف آمیلاز، قابلیت آب گیری خمیرکاغذ افزایش یافت. استفاده از آنزیم آمیلاز کاغذهای با ضخامت نسبی بیشتر، حجیم تر اما با مقاومت به عبور هوای مشابه نسبت به نمونه شاهد نتیجه داد. افزایش مصرف آمیلاز از 05/0 درصد به 3/0 درصد همراه با پالایش، موجب کاهش ضخامت و حجیمی و افزایش مقاومت کاغذ به عبور هوا شد. همچنین نتایج ارزیابی زمان های مختلف تیمار آنزیمی خمیرکاغذ OCC پالایش نشده (در غلظت ثابت 1/0درصد) بر مقادیر ضخامت، حجیمی و مقاومت کاغذ به عبور هوا بیانگر آن است که مدت زمان 90 دقیقه به عنوان زمان بهینه می باشد. به طورکلی تیمار ترکیبی آمیلاز (1/0-05/0 درصد) و پالایشPFI (دور ثابت2000) خمیرکاغذهای باکیفیت بهتری را به لحاظ ویژگی های آب گیری و فیزیکی نسبت به خمیرکاغذOCC نشان داد.